Vorige week heb ik besloten dat ik een website ga maken, mevrouwdot.nl, gewoon voor de fun, een soort van bezigheidstherapie zeg maar. Ik wil daar de blog ook naar toe verhuizen en foto's plaatsen en free printables, wanneer IK daar zin in heb, zonder het heilig moeten.
Er komt dan zeker ook geen nieuwe webshop! Die vraag kwam al direct en daar kan ik met 100% NEE op antwoorden. Het kan lichamelijk niet meer (dacht dat dat onderhand wel duidelijk was) en mijn hoofd moet eerst eens tot rust komen. Het explosieve reageren mag wel wat minder ;)
Momenteel zitten we middenin de malle molen die WMO heet, aanvragen voor rollend materiaal voor de puber, wachten tot we een ons wegen op een ergotherapeut voor mij, zodat hij/zij een sta-op-stoel kan aanvragen, aangezien we eerst naar de Leen Bakker gestuurd werden...
Alsof zo'n stoel voor mij werkt?! "Gelukkig" is mijn zitbalans verstoord en dan kan een ergotherapeut zo'n stoel bij de zorgverzekering aanvragen. Oh what a joy!
En we wachten vol spanning op HET telefoontje van onze WMO consulente dat ze een gezin hebben gevonden voor ons huis. Het mag snel, want dan krijgen we allemaal, maar vooral Rik, meer rust.
Afgelopen vrijdag heeft hij een avond op de eerste hulp gelegen met hartklachten. We hadden de schrik in de knieën en het was een teken aan de wand dat er iets moet veranderen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Dat hij rustiger aan moet doen kan iedereen wel bedenken, maar ja, wie neemt dan zijn zorgtaken over? Dan ben je dus snel uitgepraat. En dat Rik dan maar vaker iets voor zichzelf moet doen zou ook een optie zijn, ware het niet dat mantelzorgers hun zorgen altijd meenemen.
Kan ik wel weg? Redden ze het wel zonder mij? Straks gebeurd er iets en dan ben ik er niet! Ben ik wel op tijd weer thuis? En ga zo maar door.
Dat gezonde mensen hier niet bij stil staan snappen we echt wel, maar de opmerking "Ga je dan nu rustiger aan doen??" is best pijnlijk.
Het heeft niets met eigenwijs zijn te maken, maar met domweg niet kunnen én niet iedereen constant lastig willen vallen. Dat doen we dan misschien ook niet, maar we doen het zo graag zelf en los van alles....De puber en ik moeten er toch ook niet aan denken dat de buurvrouw ons uit bad moet halen, om maar iets te noemen ;)
Dus...we bikkelen door en hopen dat er snel een gezin voor ons huis komt, zodat wij in de -reeds voor ons gereserveerde- flat kunnen. Hoe we dat gaan doen zien we dan wel weer. Hulptroepen mogen zich vast melden :P
Oja en de berging, schuur en zolder moeten nog even leeg...maar eerst maar eens uitzoeken welk kleine beetje we bewaren. En onszelf een lieflijk schopje onder den kont geven óm te gaan beginnen.
-XOXO-